Sospel Frankrijk

Het mooie Boveç in Slovenië lijkt helaas alweer lang geleden.  De afgelopen weken niets aan het reisblog kunnen doen omdat er onderweg géén of een heel slechte internetverbinding was. Wel hou ik ook een ‘papieren’  reisdagboek bij. Anders zou het lastig worden om al die verschillende plaatsen en belevenissen in de goede volgorde te onthouden.

Na een indrukwekkend mooie lange rit over 3 serieuze steile Cols ( Col de Tende (1280 m); Col de Brouis (880m) en de Col de Jean (650m) zie foto’s, komen we bij toeval terecht in het Zuid-Franse stadje Sospel. Zo’n 40 km ten noorden van Nice.

Tijdens de rit over de Col-de-Brouis komen we een heel regiment old-timers tegen. We stoppen om in de diepte de oldtimers in de haarspeldbochten ons tegemoet te zien komen. Er zitten ook felgekleurde moderne Ferrari’s tussen en een Mazaratti.

Sospel is een stadje met eindeloos veel smalle straten. Smaller dan smal en met huizen hoger dan hoog. Het lijken wel flatgebouwen. Met dat verschil dat de huizen in de Middeleeuwen gebouwd zijn. Schots en scheef lopen de steegjes in elkaar over. Het is een wirwar van pleintjes, straatjes en donkere steegjes. We genieten al wandelend een paar dagen van de levendige terrassen langs de rivier vol druk kwebbelende Fransen.

Even buiten Sospel blijkt op en in een berg (25 minuten lopen bij ons vandaan) een beroemde bunker uit de II-de Wereldoorlog te liggen. Die bunker is onderdeel van de ‘Maginot linie’. (zie foto’s). Het is niet zomaar een verdedigingswerk. Een bunker waar 173 mensen in hebben geleefd. Onvoorstelbaar. Zonder daglicht. Een ondergronds stadje. Met een enorme keuken; slaapzalen voor de soldaten en slaapkamers met iets meer privacy voor de officieren; een operatiekamer; hurktoiletten; een telefooncentrale met kantoor; stalen trappen enzovoort. We waren diep onder de indruk hoe het leven in die bunker moet zijn geweest tijdens de 2de Wereldoorlog.